Chiantàjeno – fernute ‘e suonne

Inserito da: · Ottobre 25, 2014

Poesia

di

Achille Serrao

DSC_1635

Chiantàjeno – fernute ‘e suonne

Chiantàjeno – fernute ‘e suonne
chiàntano ciéuze ‘nnante ‘a casa mia e nun se vede chiù
‘a campagna – vaco crescenno figlie, ancora…
‘nnante ‘a casa mia se vedeva ‘a campagna
spasa nfì ê fuosse
‘e nu munno ca se lagna
addò’ se parla na parlata doce
musso musso maje ‘ncanna e crescènza nun só
pe’ ll’uocchie ‘e figlie… Adda fernì
‘o suonno…
chiàntano ciéuze e chesta è ‘a casa mia
cu’ llibbre uno ‘ntrìdece sul’isso
(‘o masto d’’e penziére?)
e fuoglie ammuntunate ‘a sotto ‘a coppa, ‘e suróre…
mo’ nce tràfechia attuorno na muscella, è chesta ‘a casa mia
(friddo fòra, n’acquazzina ‘nfame)
e nce saglie ogne ttanto ‘a miez’a via
na voce furastèra
ma dellecata comme ll’aria int’ê scelle
‘e chi pe’ malasciorta nun vola…
Po’ s’annasconne areto a na lummèra
‘a mucella e justo justo se cunfonne,
ca sta saglienno, ‘a voce ‘o libbro ‘ntrìdece e ‘a campagna
nun se vede ‘a campagna ca se vedeva… Adda fernì
‘o suonno…

Questo articolo si trova in: ----- Achille Serrao, 00 In Rilievo

Aggiungi un commento

viagra online italia comprare cialis originale