Lessico e Letteratura del Dialetto Napoletano – L – Da labbarda a luvà
Lessico e Letteratura del Dialetto Napoletano
Lettera L – Da labbarda a luvà
Di
Salvatore Argenziano
laciérto: gastr. Muscolo della coscia dei bovini. Muscolo generico. etim.
Lat. “lacertus”, muscolo.
*I. Sannazaro. Che vale lo lacerto che è rostuto / se non è stenneruto cun lo
bollo?
*Velardiniello. Filavano a le cchianche ll’ ossa maste, / Le nnateche, e llacierte de
vitiello. / Na pennolata avive de pollaste / De cchiù de sette, pe no
carreniello.
*N. Lombardo. Cheste, pe pparè belle, se so strutte / /A sceregà la facce, e li
lacierte / Go st’acqua janca; e sse so ttente tutte / Le mmasche, nz’ a le labbra
co sto rrusso, / E pportano sse mmosche nzì a la musso.
*I. Cavalcanti. “Lacierto di vacca mbuttunato”. “Si po’ lu vuo’ fa mbuttunato,
pigliarraje nu bello laciertiello, nce farraje nu pertuso a luongo, a luongo: po’
piglia na fella de prosutto e la ntretullaraje, nu poco de petrusino pure ntretato,
quatto spicole d’aglia, pass e pignuole, na capa de casecavallo fatta a pezzulle e
la mbottunarraje: miettelo dint’a nu tiano cu llardo pesato, na cepolla ntretata,
sale, pepe e tutte spiezie e fallo zuffrijere buono, buono: confromme
s’arrussesce miettece nu poco d’acqua a la vota e accossì farraje nu bello brodo
pe li maccarune e pe ogne ncosa.”.
*D. Jaccarino. E Libicocco: troppo s’è sofferto, / Dicette, e llà no vraccio
l’acchiappaje, / E lle sceppaje, straccianno, no lacierto.
*Scarpetta. No, tu haje da parlà mò, e m’haje da dicere chi t’ha mbuttunato? –
M’ha pigliato pe lacierto!
Salvatore Argenziano – L – Lessico e Letteratura del Dialetto Napoletano – 2020
Bello, ricco e profondo.